-Vazgeçeceksin.Yaşamın boyunca sevdiğin herşeyden vazgeçeceksin.Annen, baban, sevgilin, arkadaşların hepsini unutacaksın ve buradan dışarı çıkmayı düşünmeyeceksin bile.

"Bu çok zor..." dedi kendi kendine.

-Düşünmem için zaman ver bana.

Aklına gelen ilk buydu, yaşanılan ortamı görmeden karar veremezdi.Sevgi dolu bir ailesi yoktu, dedikodudan başka bir işe yaramayan arkadaş grubu ve sıkıldığı sevgilisini bırakmak da zor olmazdı.Yine de bir şey söylemek için erkendi.

-"Madem öyle hadi benimle geliyorsun" dedi güzel kadın.Sürüklemeye devam etti Suzan'ı...

Az sonra kuş seslerinin şelale sesine karıştığı, yemyeşil bir alana geldiler.Güzel kadın,

-"Hadi ama, sadece bunu mu hayal ediyorsun" dedi.

Bulundukları ortamı hayal gücüyle oluşturmuştu Suzan.Diğerleri de bunu görüyor ve yaşıyorlardı.

Güzel kadın gözlerini kapadı.Görünen manzaranın içinde bir ev belirdi.Daha önce hiç böyle bir yapı görmemişti.